Hardloopblog - Pagina 2 van 3 - Jeroen Kuyper Hardloopcoach

Never give up!

Soms krijg ik zomaar de kriebels. Ik train veel en lange afstanden voor de ultramarathons die ik wil lopen. Dan vraag ik me wel eens af: moet je niet gewoon eens genieten van al die arbeid? Gewoon eens een lange afstand lopen om ervan te genieten? En vaak antwoord ik dan “Ja!”, waarbij ik natuurlijk wel oppas dat ik m’n trainingsschema niet volledig om zeep help 😉

En zo komt het dat ik afgelopen week besloot een vrije dag te nemen en een lange afstand te gaan lopen. Ik vond 70 km wel een mooie afstand. Een rondje richting het westen en daarna richting Alkmaar en via West-Friesland weer terug leek me wel wat. De afstand die ik maakte in de TopoGPS app kwam daarmee op 74 km uit, maar dat moest ook wel te doen zijn.

De weersverwachting gaf aan dat er een westenwind zou zijn, eerst uit het noordwesten en later uit het zuidwesten. Starten richting het westen was dus sowieso goed. Ik had niet zo goed geslapen en was nog behoorlijk moe toen m’n wekker om 6.30 uur ging. Toch maar opgestaan en me gaan aankleden. Kledingkeuze: Saucony Kinvara schoenen, lange tight van Fusion, lang thermoshirt, dun runningshirt met lange mouwen en een windjack. Voor de zekerheid ook maar 2 paar handschoenen en een mutsje in m’n rugzak gestopt.

Ik nam 3,2 liter water met Tailwind mee (waterzak 2 liter en 2x 600ml flessen) en een stuk of 8 Chia Charge reepjes. Daar moest ik het wel mee redden, dacht ik. Even voor achten vertrok ik, waarbij ik navigeerde op m’n horloge. Na 2 km kwam ik al een bekende tegen, Richard Veenstra. Ik deed het lekker rustig aan en het navigeren ging goed. Bij Wormerveer moest ik over een onverhard wandelpad achter een industrieterrein en langs een kanaal lopen. Na een paar kilometer moest daar een pontje liggen waarmee je zelf kon overvaren, maar die lag er niet…

Ik liep maar door over het industrieterrein in de hoop dat er een andere oversteekplaats was, maar helaas was die er niet. Toen ben ik maar omgekeerd en teruggelopen naar het het beginpunt van het pad en daar het water via een brug overgestoken. Vanaf dat punt kon ik de route weer vervolgen. Ik was druk in m’n hoofd bezig uit te rekenen hoeveel kilometers ik nu extra had gelopen en op welke afstand ik uit zou komen. Ik gokte dat ik rond de 80 km zou uitkomen. De afgelopen week had ik al veel kilometers gelopen, dus het was behoorlijk pittig. De mentale dipjes kwamen dan ook al snel en ik vroeg me af of ik m’n vrouw zou bellen om me op te halen of met het OV terug zou gaan. Gelukkig kwam ik door m’n dipjes heen en als ik het echt zwaar had, ging ik even wandelen en at en dronk ik wat. Daarna kon ik met nieuwe energie weer doorgaan.

De route was eigenlijk een beetje saai en het sombere weer maakte het er niet beter op. Er vielen een paar buien, maar die waren ook zo weer voorbij. Bij Alkmaar kwam ik Monique tegen die ik wel eens eerder had gezien en die ik volgde op Instagram. Leuk om een bekend gezicht te zien.

De route van asfalt en klinkers werd soms onderbroken door wandelpaden door weilanden of over dijken. Die waren erg nat en glibberig, maar wel leuk voor de afwisseling. En ach, hard ging het toch niet meer.

Bij Spierdijk schrok ik op van een toeterende lesvrachtwagen. Bleek er een loopmaatje van vroeger, Bas Bosch, daar als lesinstucteur in te zitten en te zwaaien. Van dat soort leuke ontmoetingen wordt je weer even vrolijk en dat helpt om lekker door te blijven lopen.

Bij Beets moest ik volgens de route weer door een weiland, maar dat was volgens mij net besproeid met mest en was kletsnat. Daar had ik even geen trek meer in! Dus ik liep door over de route die ik vaker heb gelopen als ik een rondje Beemster doe. Bij de N347 aangekomen sloeg ik rechtsaf richting Oosthuizen. Dan is het nog een kilometer of 14 naar huis. Na 70 km was de workout op m’n horloge geëindigd en vlak daarna gaf m’n horloge aan dat ik 75 km gelopen had. Daar klopte natuurlijk niets van en ik baalde als een stekker. Ik had me voorgenomen om thuis meteen het bestand van Garmin te repareren, zodat de afstand wel zou kloppen.

Op de Purmerdijk kwam ik collega-trainer Marck de Haan nog tegen. Hij wil dit jaar de 3.000 km aantikken en we kletsten wat over het trainerschap. Daarna ging de route over het modderige trimpad, maar daarna alleen nog maar asfalt gelukkig.

Vlak bij huis hoorde ik iemand m’n naam noemen en dat bleek m’n loopmaatje Barbara te zijn, die net van haar werk kwam. We kletsten wat en ze maakte nog even deze foto van me.

Daarna was het nog 400 meter lopen om de 86,86 km te klokken. Dat was op m’n horloge dan. Ik moest daarna de afstand nog corrigeren. Die kwam na correctie uit op ongeveer 84 km. Ik ben blij dat ik dit heb gedaan. M’n PR op de weekafstand had ik verbeterd van 204 naar 234 km en ik wist dat ik nog steeds in staat was om een mooie ultra-afstand te lopen. En tijdens dit loopje had ik de 5.000 km aangetikt dit jaar. Niet zo veel als andere jaren, maar ik ben er tevreden mee.

Ik vind het mooi om m’n grenzen op te zoeken en te verleggen. Jij kunt dat ook! Misschien begin je wel met hardlopen en wil je het 5 km volhouden. Of heb je al een keer een halve marathon gelopen en wil je een hele marathon lopen? Misschien ken je de marathon al en wil je de ultra-afstanden verkennen? Geloof me, het maakt niet uit welke uitdaging het is, het is heel bevredigend om ze aan te gaan en je grenzen te verleggen! Zal ik je daarbij helpen?

1 januari 2022: start looptrainingen!

Met ingang van 1 januari 2022 ga ik nieuwe loopgroepen starten in Purmerend. Uiteraard houd ik rekening met de coronamaatregelen. Op dit moment mogen ’s avonds 4 personen + 1 trainer gezamenlijk trainen, overdag is die limiet er niet.

Waarom zou je bij mij komen trainen? Nou, omdat ik al vele jaren (gediplomeerd) looptrainer ben en sinds kort ook trailrunning trainer. Ik kan je helpen om je looptechniek te verbeteren. Hardlopen is heerlijk, maar kan ook belastend zijn voor je lichaam. Een goede loophouding kan je helpen om de kans op blessures te verminderen.

Het maakt niet uit of je beginner bent of al een gevorderde loper. Iedereen kan op z’n eigen niveau deelnemen. En met andere enthousiastelingen trainen maakt het alleen nog maar leuker! 🙂

Kijk hier voor meer informatie. Ben je geïnteresseerd om mee te doen, neem dan contact met me op. Tot gauw!

Gediplomeerd trailrunning trainer

Opleider, examinatoren en alle trainers die het examen hadden afgelegd (met succes!)

Op 20 november heb ik mijn diploma Trailrunning trainer basis (TRT1) gehaald. Ik mag mij nu gediplomeerd trailrunning trainer noemen. De locatie was op het prachtig gelegen terrein van scoutinggroep De Markesteen. Het examen verliep goed en ik zat er lekker in. Het doel van de training was om de lopers technieken aan te leren waardoor ze met meer zelfvertrouwen afdalingen konden uitvoeren.

Ik vond het jammer toen ik van de examinatoren hoorde dat ik mocht stoppen na een half uur, want ik was nog helemaal niet klaar en het ging net zo lekker 😉

Nu ga ik nadenken over het opzetten van clinics of cursussen. Wellicht ga ik een groep samenstellen om gezamenlijk voor een mooie trailwedstrijd te trainen. Heb je interesse, neem dan even contact met me op!

Graef Castricum Trail GPX Ultra 60

14 november liep ik de Graef Castricum Trail GPX Ultra 60 km. Mijn zoon Simon was vrijwilliger, dus voor ons allebei ging de wekker al om 5 uur. De start van de trail was om 7 uur in Castricum. We waren keurig om 6.30 aanwezig bij AV Castricum. Simon werd meteen aan het werk gezet en ik kreeg m’n startnummer en tracker mee. Met die tracker kon iedereen op de ultra-afstand op afstand worden gevolgd.

Bij de start kwam ik René Schoen tegen, met wie ik al veel mooie lange afstanden samen heb gelopen (de man in bolletjestrui). Ook andere bekenden kwam ik weer tegen. Wat dat betreft is de ultrawereld best klein en dat heeft ook wel z’n charme. Persoonlijk vind ik dat leuker dan massale wedstrijden met duizenden lopers.

Vanaf de start besloot ik niet al te snel weg te gaan en samen met René op te lopen. We hadden veel stof om bij te kletsen, dus de kilometers vlogen voorbij. Het eerste uur liepen we in het donker met hoofdlampje. Daarna werd het licht genoeg om zonder lampje verder te lopen. We liepen richting Egmond en gingen daar het strand op. Vanaf dat punt was de route niet meer aangegeven en moesten we verder navigeren op GPS op de handheld of horloge.

Het strand was goed te belopen. Toen we eenmaal voorbij Egmond waren, gingen we weer het strand af richting de duinen. We liepen eerst vooral over gras, maar al snel kwamen de duinen en heuvels. Het was erg druk op het parcours met mountainbikers. Als je je daar niet druk over maakt en elkaar de ruimte geeft, dan heb je er ook geen last van 😉

Voorbij Bergen stond een verzorgingspost waar Simon ook stond. Erg leuk vond ik dat. Na even onze flesjes te hebben bijgevuld met Tailwind en water konden we weer verder. Het parcours was mooi en we liepen nauwelijks verkeerd. Alleen in de buurt van het strand misten we een afslag, maar dat scheelde maar een paar honderd meter.

Mijn benen deden het prima en ik had niet veel last van m’n lies en heup. Na de verzorgingspost in het duingebied van Castricum bij 43 km weer alles flesjes gevuld. Toen kwam het laatste deel van de wedstrijd. Tussen 45 en 55 had ik het gevoel te kunnen vliegen, zo lekker liep ik. Veel stukken herkende ik van de zwarte wandelroute van Castricum, die ik altijd de Hel van Castricum noem en al heel vaak heb gelopen.

Bij 51 km was nog een verzorgingspost, maar daar liepen we aan voorbij. Het ging goed en we hadden nog genoeg te drinken. Bij 55 km kreeg ik het ineens toch lastig. Was dit omdat ik wist dat ik er bijna was? René kon nu mij lekker op sleeptouw nemen. Als je maar steeds je ene voor de andere voet blijft zetten, kom je vanzelf verder. Uiteindelijk kwamen we weer aan bij de atletiekbaan in Castricum. Er liep nog iemand voor ons en René riep dat we een sprintje moesten trekken om hem in te halen. Nou, een beetje versnellen lukte wel, maar niet met het tempo wat René ineens uit de kast trok!

Het lukte René om de loper voor ons in te halen, maar ik vond het wel mooi geweest zo en liep in vlot tempo over de finish. Daar stond Simon ons op te wachten om de tag van onze schoen af te knippen en de tracker uit het vest te halen. En daarna nog met Simon en René op de foto natuurlijk! Bij de finish zag ik ook nog Ruben Ruijgendijk en Alex Wegman, 2 Purmerenders die de 35 km liepen en ons onderweg al hadden ingehaald.

Al met al ben ik erg tevreden over hoe het ging. M’n benen hadden goed hun werk gedaan en ik was nog redelijk fris toen ik de finish over ging. En bovenal was het weer een prachtige omgeving om te lopen!

Berenloop marathon door weer en wind

Filmpje gemaakt door Duncan van der Zee

Vanmorgen ging om 6 uur al de wekker omdat de prachtige Berenloop op Terschelling op het programma staat. Om half acht pikte ik Barbara op en toen was het nog een uurtje rijden naar Harlingen.

Bij de boot kwam Robert Boersma ons gezelschap houden. Omdat we de langzame boot hadden, kwam ik helaas te laat bij de post bij de Brandaris op Terschelling waar ik mijn sportdrank kon afgeven voor de verzorgingsposten. Daarom maar besloten een flesje leeg te drinken voor de wedstrijd en één fles mee te nemen. Vlak voor de start kregen we door dat het stuk strand van 3 km uit het parcours was gehaald omdat het hoog water voor problemen kon zorgen.

Het was even de vraag wat ik nou aan moest doen. Er werd windkracht 6-7 verwacht en af en toe een bui. Uiteindelijk maar gekozen voor een korte broek, thermoshirt en een running shirt lange mouw. Ik had niet specifiek voor een marathon getraind, maar m’n trainingen gingen de laatste tijd best lekker, dus ik wilde wel proberen om mijn PR te verbreken op de marathon en onder de 3 uur 30 te lopen.

In het startvak vonden we Gizelle Rijnen, Jeroen Bijman en een maatje van hem. Dus we konden gezellig bijkletsen tot de start. Toen het startschot werd gegeven, ging een scheepshoorn af en dat was toch wel een mooi kippenvelmoment. We begonnen met de wind in de rug en ik wist dat we in de tweede helft de wind tegen zouden hebben. Ik koos er daarom voor om vlot te starten, want ik zou toch wel tijd verliezen in de tweede helft. Ik wilde m’n hartslag tussen de 150-158 bpm houden en dat lukte goed. De sfeer langs de kant was geweldig! Zo leuk om al die enthousiaste mensen langs de kant te zien met een muziekje erbij.

Na een kilometer of 17 begonnen we wind tegen te krijgen. Ik merkte meteen dat het tempo zakte, dus ik besloot bij een groepje lopers aan te sluiten zodat we konden wisselen met voorop in de wind lopen, terwijl de rest dan in de luwte liep.

Bij elke verzorgingspost nam ik een stuk banaan en bij 21 km begon ik uit m’n fles sportdrank te drinken. Dat was eigenlijk te laat. Ik heb nooit last van krampen, maar nu begon m’n rechterkuit toch verkrampt te voelen bij 25 km. Ik was bang dat dat kramp er echt in zou schieten, dus soms stopte ik even om mijn kuit een beetje los te masseren.

Ondertussen bleef de wind hard waaien en kwamen er flinke regenbuien over. Dat was wel pittig. Soms zag ik mijn loopmaatjes Hans en Esther langs de kant staat aanmoedigen en dat gaf toch steeds een flinke boost om te blijven lopen.

Aan het einde lukte het soms om nog wat tempo te lopen, vooral als ik lette op mijn looptechniek. De laatste kilometer was weer prachtig. Je loopt dat door straten met kroegen en veel mensen langs de kant die je naar de finish toe schreeuwen. Uiteindelijk kwam ik bij 3:39 minuten door de finish. Niet onder de 3:30, maar ik was gezien de omstandigheden toch tevreden met het resultaat.

Het was weer een prachtige dag op Terschelling!

Schoorl Duinentrail 35 km van MudSweatTrails

Zondag 31 oktober liep ik de Schoorl Duinentrail van MudSweatTrails van 35 km. Ik weet inmiddels dat deze wedstrijden veel zand en heuvels bevatten, dus ik was voorbereid op een paar uur afzien! We werden niet teleurgesteld, want vanaf de start liepen we direct het mulle zand in. Na het zand kwamen de hoge duinen. Die kon ik redelijk belopen, want ik had in de voorbereiding van de Jungfrau Marathon al veel hoogtemeters gemaakt in Schoorl.

De route was weer erg mooi met een paar flinke duinen met mooie vergezichten. De zaterdag voor de wedstrijd had ik een opleidingsdag voor Trailrunning Trainer en de tips van die dag kon ik goed toepassen. De belangrijkste is ver vooruit kijken, zodat je je pad met de minste obstakels kunt uitstippelen. Dat ging goed, want ik ben geen een keer gestruikeld 😉

De laatste kilometers nog een regenbui gehad, dus nadat ik was gefinisht en het finishersbiertje in m’n handen kreeg gedrukt, ben ik me snel gaan omkleden om niet te veel af te koelen en naar huis gegaan. Het was weer een mooie wedstrijd in een prachtige omgeving!

Jungfrau Marathon – Interlaken Zwitserland

Zaterdagochtend om 5.15 ging in een pittoresk hotelletje in Interlaken m’n wekker af. De Jungfrau-Marathon stond op het programma die dag. Ik werd wakker met m’n maat Duncan in bed die ik vrijdagochtend in Arcen had opgepikt en die voor de gezelligheid mee ging.

Na een hoop getwijfel over wat ik nu aan moest doen of mee moest nemen, besloot ik maar te starten op straatschoenen in een t-shirt en een windjackje mee in m’n rugzakje. Het kon bovenaan best fris zijn op de berg. Ik moest tussen 6.45-7.15 m’n startnummer ophalen en om 7.45 starten. De start was op een voormalige vliegbasis even buiten Interlaken en de startnummers werden uitgegeven in een hangar. Maar eerst moest er nog een controle plaats vinden op identiteit en coronaveiligheid.

Vlak voor het startschot werd het Zwitsers volkslied gespeeld en toen konden we vertrekken. De vrijdag en zaterdagochtend had het geregend en de lucht was nog erg vochtig. Dus het duurde niet lang of het zweet gutste van me af. De organisatie gaf aan dat als je een marathon in 3 uur 30 minuten loopt, je deze in ongeveer 5 uur zou finishen, dus daar ging ik van uit. Ik had me voorgenomen om in het begin snel te starten omdat we aan het eind toch moesten klimmen en wandelen. Tot 25 km ging dat prima. Daarna kwamen de klimmetjes die voor een groot deel wandelend moesten worden afgelegd.

Ondertussen genoot ik van de prachtige omgeving, het lekkere weer (koel en een zonnetje, wat wil je nog meer!) en de supporters langs de kant (hop, hop, hop!). Vanaf 35 werd het echt zwaar over stijle paadjes met boomwortels. Daarna kwamen nog meer stijle hellingen met  steenpaden. Ik was blij met m’n trainingen op de lange, hoge duinen in Schoorl, maar merkte dat het voor dit klimwerk toch niet genoeg was.

Vlakbij de finish stonden doedelzakspelers om ons nog even op te peppen voor het laatste stuk. Ik hoorde Duncan boven aan de berg roepen om me aan te moedigen, dat hielp wel om door te blijven lopen. Ook het laatste stuk ging alleen maar omhoog, dus ik kwam wandelend over de finish in een tijd van 5:29:34. Ik had 2000 hoogtemeters gemaakt en was blij dat ik er eindelijk was!

Het was een onvergetelijke ervaring in een prachtige omgeving. Ik ben echt super blij dat ik gefinisht ben!

https://strava.app.link/Qn9zUwy3ujb

100 km Sri Chinmoy in het Amsterdamse Bos

Afgelopen zondag liep ik de 100 km van de Sri Chinmoy organisatie in het Amsterdamse Bos. Het was een zware race door het benauwde weer en maagproblemen onderweg. Ik had gehoopt dat het beter zou gaan, maar het is zoals het is. Toch 2e geworden bij de mannen 50-59, maar ik ben vooral supertrots op Barbara Zemering die 1e werd bij de vrouwen!

×

Hallo!

Leuk dat je contact met me opneemt!

Klik op mijn naam hieronder om te chatten via WhatsApp

× Hoe kan ik je helpen?