24 uur lang hardlopen. 24 uur! Kan ik dat? Ik heb het in 2020 een keer gedaan in coronatijd op 30 december. Toen haalde ik de 100 mijl. Ik startte toen steeds vanuit mijn huis met de garage als verzorgingspost. Elk rondje liepen of fietsten loopmaatjes met me mee. Het was een onvergetelijke ervaring onder barre (regenachtige) omstandigheden. Maar ja, kan ik dat nu weer?
Nu dan nog een keer 24 uur, maar dan in wedstrijdvorm. Ik heb er niet specifiek voor getraind, maar met een maand ervoor een 100 km trail en een maand daarvoor drie trailafstanden van totaal 132 km in drie dagen, zou het met de omvang wel goed zitten.
In deze wedstrijdvorm is een 24h in principe goed te doen. Je loopt rondjes op een parcours van 1,8 km, dus je hoeft niets mee te sjouwen en kunt regelmatig eten en drinken pakken bij je eigen tafeltje of de verzorgingspost.
Omdat ik het ultralopen een warm hart toedraag, was ik ook sponsor van deze wedstrijd. Toen ik op zaterdag aankwam, begon ik met het opzetten van de vlaggen en het spandoek wat ik speciaal voor deze wedstrijd had laten maken.
De vrijdag ervoor had ik nog snel een koelvest gehaald bij Lopers Company Purmerend. Een goede keuze, leek mij, omdat er 30+ graden was voorspeld. Het zou dus warm worden. Nou, dat was het ook! Bij de start op zaterdag om 12.00 uur was het al erg warm.
Ik had me voorgenomen om rustig te starten, iets wat ook door de starter Mark van Hoorn werd geadviseerd. M’n hartslag probeerde ik onder de 150 te houden, dat is bij mij zone 1. Dat lukte twee uur lang, maar toen moest ik het loslaten. Met rustig lopen ging ik al richting de 160, dus dat moest dan maar. Bij warm weer is het normaal dat je hartslag hoger is, omdat je bloed wat dikker kan worden als gevolg van vochtverlies en je hart daardoor sneller moet pompen.
Ik had een campingkoelkastje mee met veel drinken, gelletjes, watermeloen en mini krentenbolletjes. Het lukte me om voldoende te blijven drinken, maar achteraf toch iets te weinig gegeten. Mooi leerpunt voor de volgende keer! In de nacht lopen was een rare ervaring, soms schrok ik wakker of zag ik dingen die er niet waren. Soms deed ik een powernap van 3 minuten, maar dat hielp weinig. De volgende keer doe ik minder powernaps, maar wel langer.
Mijn oorspronkelijke doel was om tussen de 180 en 200 km te lopen, maar met die warmte zou dat niet gaan lukken. In de ochtend van de zondag werd me duidelijk dat als ik maar niet ging wandelen of pauzeren, ik verder zou moeten kunnen komen dan de 161 km die ik in 2020 liep. Het was even doorbijten en veel sneller dan dribbeltempo ging het niet meer, maar uiteindelijk stond er wel 165 km op m’n Garmin!
Het was een leuke en leerzame ervaring. Het is een klein wereldje, dus leuk om weer andere ultralopers tegen te komen en te zien hoe zij presteren.
